Heftig!
Door: Pam Verwoolde
Blijf op de hoogte en volg Pam
25 Februari 2010 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Lieve, lieve, lieve allemaal,
Allereerst wil ik iedereen super bedanken die mij een dag/een aantal dagen heeft gesponsord, zodat het voor mij mogelijk werd om deze stage en enorme uitdaging te kunnen grijpen. En, voor alle super lieve mailtje die ik al van jullie heb ontvangen!
Lea en ik heb het hier geweldig, we hebben al ontzettend veel meegemaakt en nu is het dan de hoogste tijd om al deze eerste mooie indrukken op papier te zetten.
Inmiddels alweer een week terug toen ik jankend op het vliegveld stond om vervolgens een vlucht te maken van 24 uur (inclusief alle tussenstops) naar Zuid-Afrika. Gelukkig hadden Lea en ik meer dan genoeg om over te praten, we hadden elkaar immers 1,5 week niet gezien (wat een behoorlijke tijd is!) én de carnaval was net achter de rug. In Düsseldorf waren we dan ook niet te houden en kon iedereen van onze carnavalsblunders meegenieten die gewoon op volume 10 werden besproken.
De reis verliep op rolletjes, bij de vlucht van Londen naar Johannesburg had Lea het zelfs voor elkaar gekregen dat ze op een andere rij (met 3 lege stoelen) mocht gaan liggen, waardoor we allebei meer ruimte hadden om toch nog een goed aantal uur te kunnen slapen.
Op het vliegveld aangekomen stond Jacco (mede eigenaar Ready 4 Life) klaar om ons op te vangen. Het eerste onderwerp waar we het over hadden was dat Marieke (eigenaar Ready 4 Life) op het moment in Kaapstad verbleef voor een bruiloft van een ex-vrijwilliger…
Help!
Na het vliegveld zijn we meteen doorgegaan naar ons appartement, helemaal super! We zitten er met z’n vijven. Lea en ik delen samen een klein kamertje met een stapelbedje, maar daarnaast is er een grote woonkamer, keuken en badkamer, we hebben uitzicht over een park en er is een zwembad, groot genoeg om baantjes te kunnen trekken.
Maar… de krantenkoppen van die dag luiden: ‘Bay could run out of water before world cup’
Met andere woorden: Geen water voor ons privé zwembad, zo kort mogelijk douchen (maximaal 3 minuten) én water hergebruiken (als je gaat afwassen/douchen – stop erin en het water weer gebruiken voor het toilet)
Tja, ik zeg: Je kiest voor een stage in Zuid-Afrika, of je doet het niet.
Dit is het appartement voor de vrijwilligers die een langere periode blijven. In het andere huis, River Road, is plaats voor maar liefst 10 mensen. Op dit moment maar liefst 10 meiden. Eerst waren we een beetje teleurgesteld en bang dat we de gezelligheid zouden missen, maar na een dag waren we hier alweer van genezen. Het lijkt namelijk wel Big Brother, zet 10 meiden in een huis met 2 auto’s, 3 huissleutels en een huispotje en uren vol discussies zijn gegarandeerd. (Nu de camera nog)
Die dag hebben we uiteraard even in het park gelegen (in de zon, wat hier niet helemaal normaal is), boodschappen gedaan en zijn we ’s avonds met een aantal vrijwilligers uiteten geweest. = goedkoop! Voor 5 euro heb je hier een super goede maaltijd inclusief drinken.
Tijdens het etentje kwam het onderwerp ‘cultuurverschillen’ op tafel, ik hou ervan.
Nederlanders houden van klagen, het liefst over het weer, maar eigenlijk over alles. Afrikanen zijn daarentegen heel relax en open, waarop Nederlanders reageren: ‘Too much information’. Voor Afrikanen is het normaal als je iemand nauwelijks kent hem/haar gewoon bij de hand/arm te pakken, waarop Nederlanders zich vervolgens weer geen houding weten te geven en daarna de Afrikanen zelf ook niet meer weten hoe ze moeten reageren. So, nice to know, als iemand me onverwachts vast pakt, gewoon lekker van genieten.
De volgende dag moest Jacco nog een aantal dingen regelen, maar hij zou ’s middags terug komen voor de rijles van Lea, het activeren van de simkaart en alvast een kleine city tour in Port Elizabeth. Wij hadden het dan ook al helemaal bedacht met onze vermoeide, bleke koppies: Uitslapen in het park en bruinen!!
Helaas, onze lieve huisgenoot M. had per ongeluk onze sleutel meegenomen en zo zaten we onze eerste echte dag opgesloten in ons eigen huis.
Het links rijden was even wennen, maar ging heel snel, heel goed! Jaja, ik weet wel wat ik mee op reis neem. Ze houden hier in het verkeer van stopborden, als je een kruising nadert met een stopbord en een ‘4’ eronder betekent dit: Wie het eerst komt heeft voorrang.
Tijdens het rijden moeten altijd alle deuren op slot voor de veiligheid.
Al met al zijn we heel de dag in de weer geweest, maar hebben we vrij weinig gedaan. (Afrikaans?)
Zaterdag zijn we met de hele groep vrijwilligers (13 in totaal) naar het strand geweest, of beter gezegd een zwembadparadijs aan het strand, omdat het te hard waaide. En je raad het al: dik 30 graden, behoorde wind en lijkbleke koppies = verbranden!
(Inmiddels is het al bruin:))
Je kunt je voorstellen dat deze eerste vrije dagen zorgden voor een behoorlijk vakantie gevoel, wat zeg ik: een 100% vakantie gevoel. Toen we maandag eindelijk onze informatiedag hadden en een tour door de townships was het dan ook wel even slikken.
De armoede is groot, ontzettend groot.
Een aantal indrukwekkende feiten op een rijtje:
- De ‘white world’ is gescheiden van de ‘coloured/black world’ door middel van een snelweg.
- Man & man / vrouw & vrouw, een relatie wordt niet in het openbaar getoond.
- Kinden hebben op 9jarige leeftijd al sex, omdat het ‘cool’ is.
- Alle middelen zijn er om aids te bestrijden, condooms zijn gratis verkrijgbaar, maar er wordt gewoon niet mee gedaan. Het is een taboe en niemand praat erover.
- Merkkleding is heel belangrijk, ze hebben liever een dag geen eten en een merkshirtje, dan een shirtje van de ‘mister price’, (één van de goedkoopste winkels hier, waar ik uiteraard wel eens even een kijkje ga nemen!)
- Townships zijn niet persé hutjes, maar kunnen ook hele mooie huizen zijn. Shacks (uitspraak: sjeks) zijn de zelfgebouwde hutjes van golfplaten, waar ze zelf ontzettend trots op zijn. En begrijpelijk, zo een hutje maak je niet zomaar.
- In één huisje zitten 2 families = ongeveer 20 man!
- Huisjes in de townships hebben allemaal huisnummers
- Poverty Mindset = Mensen in armoede nemen verkeerde beslissingen, ze zijn zo gewend aan het niets doen dat ze niet meer weten hoe het anders kan. Als ze dan een keertje een dag werk hebben nemen ze ook gelijk verkeerde beslissingen, leningen met 40% rente.
- In de coloured townships zijn de meeste problemen.
Verder zie je veel kinderen bedelen op straat, de tactiek is om niets te geven en de kinderen zonder te lachen af te wijzen. Ze vinden namelijk dat wij als blanken zwak zijn en makkelijker te paaien dat komt omdat we eigenlijk in onze cultuur altijd glimlachen naar kinderen en dat word in de zwarte wereld helemaal als zwak gezien.
Hiernaast is er voor de jongeren vrijwel niets te doen. Voor de jongens is er meestal wel een voetbalveld ergens in de buurt, maar voor de meisjes is er vrijwel niets. Wat meiden natuurlijk vaak leuk vinden is dansen, maar daar zijn er maar weinig scholen of plekken die dit aanbieden vandaar dat de enige plek waar het eigenlijk kan is in de kroeg. Het probleem dat daar dan weer bij komt kijken is dat er altijd dronken mannen in de kroeg bivakkeren die deze meisjes misbruiken…
Met andere woorden: Heftig!
De volgende dag hadden we onze eerste dag op het project, ook heftig!
Een klas van 10 mensen, de jongste 18 en de oudste 30.
Vandaag gingen we een vision board maken, wat zijn je dromen. Plaatjes knippen uit tijdschriften, plakken en schrijven en uiteindelijk het resultaat uitleggen aan de klas.
‘I want my own house, I want my own car, I want a lot of money’. Het is zo’n verschil met ons.
Ook moesten we bedenken wat een obstakel in ons leven is geweest om je verder te kunnen ontwikkelen. En eerlijk waar, ik kon gewoon niets verzinnen, ik stond daar met mijn bek vol tanden. Alles wat ik wil, regels ik, punt.
Bij de klas kwamen hele andere dingen naar boven: Pregnancy, disability, money, parents, illness, friends, etc.
Dat zijn de momenten waarbij je denkt: Ik heb het echt verdomd goed!
Een beetje Xhosa:
Hai - Molo
Hoe gaat het? - Unjani?
Het gaat goed, dankje. En met jou? – Ndiphilile, unjani, wena?
Goed, dankje - Ndiphilile, enkosi.
Leuke vertalingen:
- Soap(op TV) = zeeppie
- Sportschoenen = tekkies
Nou, dit was dan mijn eerste echte verhaal vanuit het mooie Zuid-Afrika!
Ik hou jullie op de hoogte!
Liefs,
Pam
Ps.
Voor alle lieverds die mij willen smsen of bellen kunnen dat doen op: 0027 720887888
Mocht je nu meer voelen om een kaartje, CD’s of lekkere dropjes te sturen kun je dat ook doen naar: Wolters, tav. Pam Verwoolde
5a Garden Court
8th Avenue, Walmer
Port Elizabeth 6070
South Africa
Allereerst wil ik iedereen super bedanken die mij een dag/een aantal dagen heeft gesponsord, zodat het voor mij mogelijk werd om deze stage en enorme uitdaging te kunnen grijpen. En, voor alle super lieve mailtje die ik al van jullie heb ontvangen!
Lea en ik heb het hier geweldig, we hebben al ontzettend veel meegemaakt en nu is het dan de hoogste tijd om al deze eerste mooie indrukken op papier te zetten.
Inmiddels alweer een week terug toen ik jankend op het vliegveld stond om vervolgens een vlucht te maken van 24 uur (inclusief alle tussenstops) naar Zuid-Afrika. Gelukkig hadden Lea en ik meer dan genoeg om over te praten, we hadden elkaar immers 1,5 week niet gezien (wat een behoorlijke tijd is!) én de carnaval was net achter de rug. In Düsseldorf waren we dan ook niet te houden en kon iedereen van onze carnavalsblunders meegenieten die gewoon op volume 10 werden besproken.
De reis verliep op rolletjes, bij de vlucht van Londen naar Johannesburg had Lea het zelfs voor elkaar gekregen dat ze op een andere rij (met 3 lege stoelen) mocht gaan liggen, waardoor we allebei meer ruimte hadden om toch nog een goed aantal uur te kunnen slapen.
Op het vliegveld aangekomen stond Jacco (mede eigenaar Ready 4 Life) klaar om ons op te vangen. Het eerste onderwerp waar we het over hadden was dat Marieke (eigenaar Ready 4 Life) op het moment in Kaapstad verbleef voor een bruiloft van een ex-vrijwilliger…
Help!
Na het vliegveld zijn we meteen doorgegaan naar ons appartement, helemaal super! We zitten er met z’n vijven. Lea en ik delen samen een klein kamertje met een stapelbedje, maar daarnaast is er een grote woonkamer, keuken en badkamer, we hebben uitzicht over een park en er is een zwembad, groot genoeg om baantjes te kunnen trekken.
Maar… de krantenkoppen van die dag luiden: ‘Bay could run out of water before world cup’
Met andere woorden: Geen water voor ons privé zwembad, zo kort mogelijk douchen (maximaal 3 minuten) én water hergebruiken (als je gaat afwassen/douchen – stop erin en het water weer gebruiken voor het toilet)
Tja, ik zeg: Je kiest voor een stage in Zuid-Afrika, of je doet het niet.
Dit is het appartement voor de vrijwilligers die een langere periode blijven. In het andere huis, River Road, is plaats voor maar liefst 10 mensen. Op dit moment maar liefst 10 meiden. Eerst waren we een beetje teleurgesteld en bang dat we de gezelligheid zouden missen, maar na een dag waren we hier alweer van genezen. Het lijkt namelijk wel Big Brother, zet 10 meiden in een huis met 2 auto’s, 3 huissleutels en een huispotje en uren vol discussies zijn gegarandeerd. (Nu de camera nog)
Die dag hebben we uiteraard even in het park gelegen (in de zon, wat hier niet helemaal normaal is), boodschappen gedaan en zijn we ’s avonds met een aantal vrijwilligers uiteten geweest. = goedkoop! Voor 5 euro heb je hier een super goede maaltijd inclusief drinken.
Tijdens het etentje kwam het onderwerp ‘cultuurverschillen’ op tafel, ik hou ervan.
Nederlanders houden van klagen, het liefst over het weer, maar eigenlijk over alles. Afrikanen zijn daarentegen heel relax en open, waarop Nederlanders reageren: ‘Too much information’. Voor Afrikanen is het normaal als je iemand nauwelijks kent hem/haar gewoon bij de hand/arm te pakken, waarop Nederlanders zich vervolgens weer geen houding weten te geven en daarna de Afrikanen zelf ook niet meer weten hoe ze moeten reageren. So, nice to know, als iemand me onverwachts vast pakt, gewoon lekker van genieten.
De volgende dag moest Jacco nog een aantal dingen regelen, maar hij zou ’s middags terug komen voor de rijles van Lea, het activeren van de simkaart en alvast een kleine city tour in Port Elizabeth. Wij hadden het dan ook al helemaal bedacht met onze vermoeide, bleke koppies: Uitslapen in het park en bruinen!!
Helaas, onze lieve huisgenoot M. had per ongeluk onze sleutel meegenomen en zo zaten we onze eerste echte dag opgesloten in ons eigen huis.
Het links rijden was even wennen, maar ging heel snel, heel goed! Jaja, ik weet wel wat ik mee op reis neem. Ze houden hier in het verkeer van stopborden, als je een kruising nadert met een stopbord en een ‘4’ eronder betekent dit: Wie het eerst komt heeft voorrang.
Tijdens het rijden moeten altijd alle deuren op slot voor de veiligheid.
Al met al zijn we heel de dag in de weer geweest, maar hebben we vrij weinig gedaan. (Afrikaans?)
Zaterdag zijn we met de hele groep vrijwilligers (13 in totaal) naar het strand geweest, of beter gezegd een zwembadparadijs aan het strand, omdat het te hard waaide. En je raad het al: dik 30 graden, behoorde wind en lijkbleke koppies = verbranden!
(Inmiddels is het al bruin:))
Je kunt je voorstellen dat deze eerste vrije dagen zorgden voor een behoorlijk vakantie gevoel, wat zeg ik: een 100% vakantie gevoel. Toen we maandag eindelijk onze informatiedag hadden en een tour door de townships was het dan ook wel even slikken.
De armoede is groot, ontzettend groot.
Een aantal indrukwekkende feiten op een rijtje:
- De ‘white world’ is gescheiden van de ‘coloured/black world’ door middel van een snelweg.
- Man & man / vrouw & vrouw, een relatie wordt niet in het openbaar getoond.
- Kinden hebben op 9jarige leeftijd al sex, omdat het ‘cool’ is.
- Alle middelen zijn er om aids te bestrijden, condooms zijn gratis verkrijgbaar, maar er wordt gewoon niet mee gedaan. Het is een taboe en niemand praat erover.
- Merkkleding is heel belangrijk, ze hebben liever een dag geen eten en een merkshirtje, dan een shirtje van de ‘mister price’, (één van de goedkoopste winkels hier, waar ik uiteraard wel eens even een kijkje ga nemen!)
- Townships zijn niet persé hutjes, maar kunnen ook hele mooie huizen zijn. Shacks (uitspraak: sjeks) zijn de zelfgebouwde hutjes van golfplaten, waar ze zelf ontzettend trots op zijn. En begrijpelijk, zo een hutje maak je niet zomaar.
- In één huisje zitten 2 families = ongeveer 20 man!
- Huisjes in de townships hebben allemaal huisnummers
- Poverty Mindset = Mensen in armoede nemen verkeerde beslissingen, ze zijn zo gewend aan het niets doen dat ze niet meer weten hoe het anders kan. Als ze dan een keertje een dag werk hebben nemen ze ook gelijk verkeerde beslissingen, leningen met 40% rente.
- In de coloured townships zijn de meeste problemen.
Verder zie je veel kinderen bedelen op straat, de tactiek is om niets te geven en de kinderen zonder te lachen af te wijzen. Ze vinden namelijk dat wij als blanken zwak zijn en makkelijker te paaien dat komt omdat we eigenlijk in onze cultuur altijd glimlachen naar kinderen en dat word in de zwarte wereld helemaal als zwak gezien.
Hiernaast is er voor de jongeren vrijwel niets te doen. Voor de jongens is er meestal wel een voetbalveld ergens in de buurt, maar voor de meisjes is er vrijwel niets. Wat meiden natuurlijk vaak leuk vinden is dansen, maar daar zijn er maar weinig scholen of plekken die dit aanbieden vandaar dat de enige plek waar het eigenlijk kan is in de kroeg. Het probleem dat daar dan weer bij komt kijken is dat er altijd dronken mannen in de kroeg bivakkeren die deze meisjes misbruiken…
Met andere woorden: Heftig!
De volgende dag hadden we onze eerste dag op het project, ook heftig!
Een klas van 10 mensen, de jongste 18 en de oudste 30.
Vandaag gingen we een vision board maken, wat zijn je dromen. Plaatjes knippen uit tijdschriften, plakken en schrijven en uiteindelijk het resultaat uitleggen aan de klas.
‘I want my own house, I want my own car, I want a lot of money’. Het is zo’n verschil met ons.
Ook moesten we bedenken wat een obstakel in ons leven is geweest om je verder te kunnen ontwikkelen. En eerlijk waar, ik kon gewoon niets verzinnen, ik stond daar met mijn bek vol tanden. Alles wat ik wil, regels ik, punt.
Bij de klas kwamen hele andere dingen naar boven: Pregnancy, disability, money, parents, illness, friends, etc.
Dat zijn de momenten waarbij je denkt: Ik heb het echt verdomd goed!
Een beetje Xhosa:
Hai - Molo
Hoe gaat het? - Unjani?
Het gaat goed, dankje. En met jou? – Ndiphilile, unjani, wena?
Goed, dankje - Ndiphilile, enkosi.
Leuke vertalingen:
- Soap(op TV) = zeeppie
- Sportschoenen = tekkies
Nou, dit was dan mijn eerste echte verhaal vanuit het mooie Zuid-Afrika!
Ik hou jullie op de hoogte!
Liefs,
Pam
Ps.
Voor alle lieverds die mij willen smsen of bellen kunnen dat doen op: 0027 720887888
Mocht je nu meer voelen om een kaartje, CD’s of lekkere dropjes te sturen kun je dat ook doen naar: Wolters, tav. Pam Verwoolde
5a Garden Court
8th Avenue, Walmer
Port Elizabeth 6070
South Africa
-
25 Februari 2010 - 17:41
Mariel!:
Haai pam en lea,
haha ik heb zo´n vaag vermoeden dat jullie lekekr naast elkaar zitten om je mails te lezen en de rest op de hoogte te houden. Zoals ik al bij Lea zei; Keep up the good work en geniet ervan! Jullie gaan een mooie tijd tegemoet.
Have fun!
Liefs, Mariel uit Mexico -
25 Februari 2010 - 17:47
Miranda:
Hai mop!!
Wat een verhaal, de stage is voor jullie dus ook eindelijk begonnen! Ik lees heel wat bekende dingen, het leven kan daar zeker heftig zijn. Meid, zet hem op en geniet ervan!
Liefs Miran -
25 Februari 2010 - 17:49
Eline:
ha die pam,
Mooi verhaal om mee te beginnen. Ben benieuwd naar de volgende ;-).
X eline -
25 Februari 2010 - 17:57
Tonk:
Lieve Pam, wat kun jij toch heerlijk schrijven, heb nu al zin in het volgende verslag! En natuurlijk heb jij het verdomd goed, maar je kunt de afrikaanse en westerse levenswijzen niet naast elkaar zetten. Zet dat van je af en breng een stukje Pam in het project!
Dikke zoen -
25 Februari 2010 - 18:22
Estée:
Hi lieverd,
mooi begin van een groot avontuur! De eerste indrukken zijn altijd overweldigend, maar je went er vanzelf aan. Op een gegeven moment neem je zelfs wat van de Afrikaanse onverschilligheid over... (of naja, zo heb ik me dat door Anic laten vertellen)~
Anyways, geniet ervan meis!
Dikke kus uit Lisboa -
25 Februari 2010 - 18:38
Joris B.:
joooo Pammie..
super vet dat je het naar je zin heb daar.. ik zou echt ook wel willen dat ik zo mooi weer had en lekker in de zon aan het strand mmmmmmmmm...
maarja..
ik weet nu ook waar ik de volgende keer een les International Studies ga nemen (en nee, niet bij Peer Stoop)..
nouuu spreek je snel!!
xx vanuit SanFrancisco:D -
25 Februari 2010 - 19:17
Irene:
Jeetje wat een heftig verhaal al! En dan zit je er nog maar een week.. haha! Ben nu al benieuwd naar je volgende verhaal. Heel veel plezier!!
xx -
25 Februari 2010 - 19:30
Ilona:
Schattiepattie
Top om te horen dat het allemaal goed gaat daar. Ik ga morgen en overmorgen aan mn kleurtje werken. binnenkort ff skypen of gaat dat niet lukken???
dikke kus -
25 Februari 2010 - 19:53
Ella:
Hallo Pam, heerlijk om je reisverslag te lezen, wel even wennen alles gaat er zo langzaam, maar het is er erg mooi.
Op internet heb je woordenlijsten met Ned. Afrikaans, Plakkies zijn slippers, Baie dankie is gedag zeggen enz. erg leuk, en goed te verstaan, leuk is ook om zuid afrikaanse kranten te lezen.
Is je al opgevallen dat de zon nu in het noorden staat? en dat het water tegen de klok het putje in draait?
Leuk dat je voor heel weinig geld daar het heerlijkste kan eten en drinken, vooral de wijntjes zijn een genot.
Pam geniet er met volle teugen van, de tijd vliegt voorbij, wij zitten vol heimwee thuis na te genieten.... Hartelijke groetjes; Ella -
25 Februari 2010 - 21:04
Suus Pieters:
Lieve Pam
Wat een geweldig verslag!
Je schrijft beeldend.
Volgens mij zit je helemaal op je plek. Veel discussies,over zeer diverse onderwerpen.Geniet ervan de tijd gaat zo snel.
Wil graag een poosje bij jullie op het strand vertoeven.
Dikke zoen Suus
-
25 Februari 2010 - 21:54
Mariska:
Wauw. Nu al zo'n verhaal, en je bent pas net weg!! Klinkt fantastisch Pammetje, dat gaat helemaal goedkomen daar. Zet je alle indrukken ook nog op de foto? (En zet je de foto's dan online... ;-))
Hele dikke kus,
Mariska -
25 Februari 2010 - 22:15
Nikita:
Wat een belevenissen al meteen in week 1! Zuid-Afrika is een prachtig land, maar het is idd erg moeilijk om met die armoede om te gaan en het onder ogen te zien. Ik vind het super dat jullie hierheen zijn gegaan en wens jullie heel veel succes met de stage! Geniet ervan! Liefs uit Buenos Aires -
25 Februari 2010 - 22:46
Mathilde:
Hoi Pam,
Leuk om ook jouw verhaal te lezen. Krijgen we mooi een totaal beeld.
Het is wel een hele omslag hè, in een totaal vreemde cultuur. Maar asl ik lees passen jullie je goed aan.
Nou veel plezier samen en heerlijk dat jullie dat kunnen delen.
Joost en Mathilde -
26 Februari 2010 - 03:02
Melissa:
Lieve Pam en Lea!
Wat een verschil in cultuur zeg..zou wel even wennen zijn! Maar het klinkt verder allemaal erg leuk! Vooral ook de manier van schrijven ;)
Ben al jaloers op jullie bruine koppies!(heb ze niet gezien, maar weet zeker dat jullie die hebben! ;))
Geniet er van en heel veel succes!
xxx -
26 Februari 2010 - 07:10
Lasse:
Heey Pam!
Het is echt raar om te horen dat het bij jullie zo anders is, maar jullie zitten waarschijnlijk meer in de arme buiten wijk, aangezien jullie daar werken. Wij wonen midden in de stad. Als je hier nog langs komt, mag je gewoon uren douchen! Kaapstad zal wel anders zijn voor jullie, maar ik ga het met Rens over die 2de week van maart hebben! Zal leuk zijn! Komt helemaal in orde!
Dikke kus vanuit Cape Town! -
26 Februari 2010 - 07:40
Nancy:
Pamskiee en Leaaa!
wauww dat klinkt allemaal idd heeeel erg anders.. doe voorzichtigg en geniett! ik kan niet wachten op het volgende verhaaltje xxx -
26 Februari 2010 - 09:01
Esther:
Lief!
Goed om wat van je te horen :) Die townships lijken me ook erg heftig om te zien.. Speeddouchen is ook een uitdaging! Ben erg benieuwd hoe het gaat vorderen met je project! geniet en maak maar veel foto's
Kus -
26 Februari 2010 - 15:48
Fred:
Molo Pam, unjani ? Leuk om het verslag van jou eerste periode te lezen. Trek je tekkies maar aan want je gaat nog genoeg tegenkomen, beleven en ondervinden. Kijk alvast uit naar je volgende verslag.
Groetjes Fred X -
27 Februari 2010 - 09:55
Anic:
WAUW PAM!!!
wat heerlijk om dit te lezen en zooo herkenbaar!
Krijg heel veel heimwee als ik jouw verhalen lees. Geniet echt van elk moment (lekker cliché), maar het is zo!! Zelfs de dingen waarvan je nu zoiets hebt: wat moet ik ermee, ga je later koesteren, het hoort bij het land. Ik hoop dat je nog veel van deze verhalen gaat schrijven!
Veel succes!
xxx anic
-
27 Februari 2010 - 09:56
Anic:
ps. in het Swazi is hoe gaat het ook unjani, hoe grappig is dat?! -
27 Februari 2010 - 22:02
Buufke:
Buufke!!
Klinkt allemaal alweer spannend en leuk!Geniet er vooral van en succes met de stage!!
xxxxx vanuit mn nieuwe huisje!
-
01 Maart 2010 - 09:37
Juliette:
Hee Pam,
Dit klinkt al goed en spannend! Ben benieuwd naar je volgende verhalen, geniet ervan!
x je oude buuf -
03 Maart 2010 - 20:00
Bart:
Hoi Pam,
wat een indrukwekkend verhaal. Je lijkt al wel ingeburgerd. Je bent snel wegwijs geworden in de gang van zaken en het dagelijkse leven. Zo sta je in La Cantina nog "I'm a man" te zingen en zo spreek je met een gekke klik in je accent al een aardig woordje Xhosa.
Veel plezier tijdens je verdere verblijf en kijk je een beetje uit!!
Groeten Bart (die van achter de bar met carnaval bij La Cantina) ... mocht je het even niet meer weten....hahahahahaha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
