Cape Town!

Lieve, lieve, liefste Nederlanders!!

Mijn eerste maand is gewoon al voorbij!! De tijd is echt gevlogen. We hebben al zoveel mensen leren kennen, we zijn helemaal ingeburgerd bij het project en zijn nu volle bak bezig met de voorbereidingen van ‘Ready 4 Work’, een Study and Career Exhibition for the unemployed youth.

En dan zijn we dit weekend natuurlijk naar Cape Town geweest…….. AMAZING!
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Bij het begin dan maar.

Donderdag vertrokken we ’s ochtends om 6.00uur met de Intercape. We hadden juist besloten om de heenweg overdag te gaan om van de mooie natuur en het uitzicht te kunnen genieten en de terugweg ’s nachts, om bij te kunnen slapen. Al met al hadden we zo’n drukke week achter de rug en die nacht echt maar een paar uur geslapen dat we alle twee als een blok in slaap vielen. Schandalig eigenlijk.. maar heel toevallig was het die dag bewolkt en voelden we ons íets minder schuldig.
Inmiddels hadden we de jongens (onze studiegenoten) al wel gesproken dan we in aantocht waren, maar de vraag bleef of er nu wel iemand op het station zou staan om ons op te vangen.
Helaas… na eerst weer iedereen gebeld te hebben kwam Rens ons ophalen. Feit bleek dat we andere ideeën hadden over ons verbleef. In eerste instantie zouden we bij Stefan kunnen slapen, maar één dag van te voren bleek dat dit al vol was. Daarnaast was bij Rens zijn vriendin op bezoek en had Lasse ruzie met de huisbaas. Tjah, dan zit er niets anders op dan een hostel, ook helemaal prima. Die avond zijn we met Rens & Lotte (zijn vriendin) lekker uiteten geweest en hebben we heerlijk geroddeld over alles en iedereen.
’s Avonds was de planning om naar Tiger Tiger te gaan, een club waar je móet zijn geweest als je in Kaapstad bent.. tjahja.. Een club waar slippers en tekkies niet zijn toegestaan en waar je net gekleed moet zijn. Lasse had speciaal nieuwe, nette, zwarte schoenen gekocht, een spijkerbroek aan en een nette blouse, omdat die al 2x niet binnen was gekomen. Ik had nog wel een jurkje bij me met ballerinaschoentjes, maar Lea had alleen haar über-goedkope plastic teenslippers bij en sportschoenen..
Question: hoe gaan wij die tent inkomen? Ach, gewoon een vriendelijke lach opzetten en proberen. En ja hoor, Lea kwam gewoon op haar teenslippertjes binnen, terwijl andere ‘mannen’ uit de rij werden gehaald omdat ze slippers aanhadden.
Eenmaal binnen viel de tent ontzettend tegen.. Korte rokjes, hoge hakken, diepe decolleté, dikke laag make-up.. niet bepaald onze smaak. Zet ons maar in een kroeg waar iedereen draagt waar die zich lekker in voelt in plaats van dit.
‘Wat denk je ervan: ‘Gaan we naar huis of zullen we het op het zuipen zetten?’
Die keuze was snel gemaakt, een aantal shotjes en biertjes verder hadden we nergens last meer van.

De volgende ochtend hadden we echter wél ergens last van: Nadorst! We hadden hele plannen van wat we allemaal wilden zien, maar die dag zijn we maar toch lekker naar het strand vertrokken, wel echt een super mooi strand! (maar toch als je dan maar 4 dagen in Kaapstad bent is het eigenlijk zonde om een hele dag op het strand te gaan liggen..)
Ach, we waren er aan toe en het voelde goed!
Alles op het gemakskie!
’s Avonds hebben we een lekkere salade in het hostel gemaakt en zijn daarna naar het event ‘Sencity’ van Stefan vertrokken. Geweldig om te zien hoe die dat voor elkaar heeft gebokst, hoe die daar rondliep mijn zijn head-setje op en zooo enthousiast was om ons te zien! Die avond waren we gewoon met 7 man uit Breda, echt bizar!
Helaas eindigde de avond een beetje somber, Lea der telefoon is gejat!

Zo werden we de volgende ochtend nog met een negatief gevoel wakker, maar nadat we bij het politiebureau waren geweest hebben we de knop omgezet en liepen we vol goede moed richting de informatiekiosk om de citytour te gaan doen. De goede moed is er heel de dag in gebleven, maar aan de citytour zijn we niet meer toe gekomen.. Onderweg kwamen we namelijk een super leuk Afrikaans trommel bandje tegen, aan de overkant van de straat op de derde verdieping van een gebouw. Zo gaaf om te zien hoe goed ze waren en hoeveel aandacht ze ook kregen. Daarna kwamen we bij de Green Market terecht, alleen maar standjes met alleen maar Afrikaanse spulletjes, AFDINGEN MAAR! Ik had het niet verwacht, maar we zijn er echt goed in! Van alles wat we gekocht hebben, hebben we minstens de helft van de prijs afgekregen, kicken!

’s Middags zijn we bij een ontzettend gezellig pleintje bij een leuk tentje gaan lunchen en liepen we weer langzaam terug richting hostel. Na 5 minuten in het hotel gelegen te hebben was er weer een change in plan, geen powernap maar op verkenning naar waterfront. Hier liepen we spontaan tegen een life concert aan, het is zo leuk om geen plannen te hebben en maar gewoon te zien waar je uit komt!
Daarna liepen we langs het water naar de haven, we hadden nog geen foto van het mooie uitzicht gemaakt of er kwam al een Afrikaan naar ons toe.. of we mee wilden met een boottocht van een uur.. Ach, why not? En zo zaten we het volgende moment op het dek van een boot met een savana in ons hand, cheers!

’s Avonds om half 11 kwamen we dan ein-de-lijk bij een leuke pizzaria uit en konden we na een impulsieve topdag de nacht gaan inluiden. Na een paar kroegen in en uit te zijn geweest kwamen we voor de tweede keer de Dubliner binnen. De eerste keer leek het helemaal niets, maar toen we voor de tweede keer binnen stapten werd het een groot feest. Ik heb heel lang geroepen dat ik naar Argentinië op stage wilde en die avond kwam Argentinië naar mij toe. Het complete Argentijnse rugby team stond in de kroeg. Mooi moment om eens te checken hoe het inmiddels met mijn Spaans staat, met andere woorden of ik ook met handen en voeten kan praten: Yes, I can!
Lea en ik kunnen avonden hebben dat we samen de grootste lol hebben en dat de rest van de mensen in de kroeg totaal langs ons heen gaat óf dat we elkaar de hele avond niet zien en alleen maar aan het dansen en sjansen zijn. Deze avond was een typische dans en sjans avond, heerlijk! Om half 5 rolden we de kroeg uit naar de overkant, waar ons hostel was, ideaal!

Zo smooth als de dag ervoor verliep, hadden we de volgende dag iets minder geluk. Na het bereiken van de informatiekiosk, bleek er vandaag geen citytour te zijn, omdat er een groot wielrenner event was waar 35.000 man aan mee deden en waardoor er veel wegen waren afgezet. Change of plan, het beklimmen van de tafelberg op slippers. Daar aangekomen bleek er te veel wind te staan en was het gevaarlijk om de berg op te gaan. Tjah, dan maar lekker richting strand.
Stappen Lea en ik daar die taxi uit, staan er een aantal mannen ons echt van top tot teen te bestuderen. Wij strak de andere kant opkijken, en op dat moment zeg ik tegen Lea: ‘Het zou echt maf zijn als we nu die Argentijnen tegen zouden komen’. En toen ik nog ff keek of die kerels al weg waren keek ik recht in het gezicht van één van de Argentijnen die op één van de drie foto’s stond de we op hele avond gemaakt hebben. Oepsiedesie, toen zagen we de rugzakken met Argentina erop.. en hoe dichter we naar het strand toeliepen hoe groter het kleine puntje in de verte werd: 70 Argentijnse rugbyspelers.
We wisten niet waar we het zoeken moesten, wij herkenden er maar een paar, maar het leek wel of iedereen ons herkenden!
(En op dit moment hoor ik Simone zeggen: ‘Stelletje Harries dat jullie ook zijn!’)

Die middag heeft Stefan ons op sleeptouw meegenomen en hebben we lekker rondgetoerd en veel van de omgeving van Kaapstad gezien, daar waren we immers nog niet aan toe gekomen. ’s Avonds zijn we naar ‘The Rock’ geweest, een plek die Stefan via de locals heeft ontdekt. En daar zaten we dan, helemaal alleen, hoog op de top van een berg op een dekentje, met een grote fles duvel, naar de zonsondergang kijkend te proosten op het succes van Stefans event. (Hebben jullie de picture?) Minpuntje: We waren nét te laat voor de zonsondergang, maar het uitzicht blijft onbeschrijfelijk!
Daarna zijn we bij de Mexicaan gaan eten, hebben we nog een borrel gedronken en zijn we lekker naar bedje gegaan.

De laatste dag hebben we dan eindelijk de citytour gedaan, en eigenlijk hadden we al meer gezien dan we dachten, wat een meevaller! Heel de nacht in de bus hebben we geslapen, ’s ochtends om half 7 waren we weer in Port Elizabeth en om half 9 waren we op kantoor voor de voorbereidingen van Ready 4 Work!

Na zo’n verhaal hoor ik jullie denken: ‘En dit noemen ze tegenwoordig stage lopen?’
‘Nee, dit was een lekker lang weekend vakantie waarin we ons helemaal hebben laten gaan en geen seconde aan het geld hebben gedacht, heerlijk!’

Mijn volgende verhaal zal weer meer over mijn stage in Afrika zijn, beloofd!

Lieve mensen, een dikke kus voor jullie allemaal!!