Ground Zero, Cope without Dope

Telefoonzwemles
Toen ik in Kaapstad was liepen we op een gegeven moment langs een strand, het was ontzettend rustig en er lagen maar een aantal mensen te zonnen. Op een gegeven moment komt er een íets hogere golf aan dan verwacht en één man die rustig op zijn handdoekje ligt had niets in de gaten en werd helemaal overspoeld. Mijn reactie: kei hard lachen – dat zou mij nou nooit gebeuren.

Helaas, een paar weken terug gebeurde mij precies het zelfde. We lagen met een groepje aan het strand, het werd vloed en floeps... Lea kon nog net mijn Ipod pakken en mijn tas werd net nat + mijn mobiel.. heb alles geprobeerd, maar kreeg hem niet meer aan de praat.
Op z’n Afrikaanse tempo heb ik dan ook 3 weken zonder telefoon gelopen, heel irritant. Uiteindelijk een 20euro mobieltje gekocht, prima. Neem ik hem op moederdag mee naar de sportschool ben ik hem in de tussentijd ergens verloren:S! Was eerlijk gezegd in de veronderstelling dat ik hem dan toch waarschijnlijk thuis had laten liggen. Het jammere was alleen dat ik hem op stil had gezet en dus niet mijn eigen telefoon kon bellen om hem te vinden.
Een paar dagen later, en nog een telefoon verder, belde ik mijn oude nummer op, begint er iemand echt met zo’n heksenlach te lachen! Vaaag, maar dus toch gejat!

Bij Lea zijn al 5 telefoons gejat in haar leven, waarvan één in Kaapstad, ik zeg: ‘Waar je mee omgaat word je mee besmet’. Hihi. (Nieuw nummer: 0027 723663904)

Township tour
Waarom worden activiteiten interessant als ze schaars of gevaarlijk zijn? Omdat mensen uitdagingen zoeken in het leven? Status, om erbij te horen? Een once in your lifetime experience?
Vraag me niet waarom, maar ik wilde gewoon een keer in een township overnachten. Via kantoor kwamen we in contact met Tsoanetsi (heerlijke naam om uit te spreken), een kerel die een lange tijd voor Ready 4 Life (R4L) heeft gewerkt en nu een soort gelijk project in Uitenhage wil starten, de plaats waar hij zelf vandaan komt. Het idee lag al een tijdje op tafel om een township tour voor vrijwilligers van R4L te organiseren, maar dit kwam maar niet van de grond. Samen met Twan (vrijwilliger die hier is om startende ondernemers te begeleiden) Tsoanetsi, zijn partner en Lea & ik zijn we rond de tafel gaan zitten om te kijken hoe we dit project uit de grond kunnen trekken, met andere woorden: Wat Nederlanders als ‘klant’ verwachten. à Uitleg, duidelijkheid, directheid, geen vertragingen/veranderingen, goede prijs/kwaliteit. Alles wat voor ons logisch is, was voor hun totaal nieuw. Een uitdaging! Daar gingen we, met een groep van 6 vrijwilligers.
Met de lokale taxibusjes (die normaal worden afgeraden) gingen we richting Uitenhage. In plaats van een taxi te bellen, zeggen dat je naar het strand wilt, horen hoelaat die klaar staat en wachten.. hebben ze hier een totaal ander systeem. Je moet beginnen te lopen naar de kant die je op wilt, met geluk komt er een busje langs binnen 3 min. (een half uur is ook niet ongewoon) deze hoor je door veel getoeter aankomen. Door te fluiten/roepen/zwaaien zien ze dat je mee wilt en kun je plaats nemen op één vd vijftien op elkaar gepropte stoelen die nog vrij is, gezellig hutje mutje op elkaar.
Nog mooier is dat als je helemaal achterin zit en eruit wilt ze hier niet de beleefdheid kennen om even op te staan.. zo moesten we met z’n zessen omstebeurt langs een vrouw waar je u tegen zegt en beenruimte heeft waar je nét met je knieën langs kunt. Zo kreeg ze dan ook tot 6x toe een behoorlijk paar Nederlandse billen in haar gezicht.. helaas gaf ze geen kick.
In totaal moesten we 3x overstappen, waarvan één bij het centrale punt. Hier kun je zo naar je goede taxi toelopen, de regel is alleen wel dat ze pas vertrekken als het busje vol is. Zie je het voor je in Nederland, dat de trein van Breda naar Utrecht pas vertrekt als de hele trein vol is! Echt, als je over zulke dingen gaan nadenken.. That’s South Africa!
Mmm, ik merk dat ik iets te veel in detail aan het schrijven ben..
Hier de hoogte punten, kort maar krachtig:
- We zijn bij een ‘traditional healer’ geweest, althans iemand die ons in de volle overtuiging aan het vertellen was dat een paar stukjes boomschors mensen kan genezen van kanker. (Absurd)
- We zijn in een sheck geweest waar we hebben gepraat met gangsters. Daar zaten we dan met 20 man op 9m². Een interessant gesprek konden we helaas vergeten, zó gefocust waren ze op het roken van drugs. Hun dagelijkse bezigheid. En op dit moment werd ik zo direct geconfronteerd met het leven van de jongeren in townships, de 80% werkloosheid die er heerst, de poverty mindset en vooral het feit dat die mensen gewoon geen doel in het leven hebben. Eén van de uitspraken die dan ook voorkwam was: ‘You’re born to die’, heerlijk positief. Daarnaast zijn ze door een brandmerk in de huid getekend voor het leven en hebben ze altijd een mes op zak. Onwerkelijk om te zien dat zo’n groep jongeren van onze leeftijd zo leeft.
- Ook hebben we gepraat met een ex-gangster die van de een op de andere dag had besloten om te stoppen met de drugs. Het intrigerende was dat als je dan aan het einde van het gesprek zegt dat je echt respect voor hem hebt, hij geen complimentjes wilt ontvangen, omdat hij alles te danken heeft aan god.
- ’s Avonds zijn we wezen stappen in een tavern en serieus we werden als filmsterren op de rode loper ontvangen. Mensen gingen gewoon kei hard schreeuwen, absurd om mee te maken. Vervolgens wilt iedereen je een hand geven, met je op de foto, vragen hoe het met je gaat, waar je vandaan komt, of je ZA leuk vindt en je telefoonnummer… Echt Afrikaans, leuk voor één keer in de maand, maar toch echt niet elke week.
- Ook al hebben we alles heel de tijd lopend gedaan in de township en heb ik me geen moment onveilig gevoeld, op het moment dat we gingen slapen en twee van de drie kerels van de begeleiding behoorlijk dronken waren had ik toch zoiets van: ‘mm’, puur het idee. We waren dan ook met drie meiden in één tweepersoons bed gaan liggen, horizontaal. (Met andere woorden, geen oog dicht gedaan!)
- De volgende ochtend werden we door de buren uitgenodigd op de koffie, en daar liepen we dan, in ons pyjama door de township alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik blijf me verbazen over mezelf hoe snel ik me aan dingen aanpas en vooral de snelheid dat je aan bepaalde dingen went. Na de koffie werden we meteen weer bij een andere buurvrouw uitgenodigd om even een praatje te maken, omdat het zo ongewoon is dat er blanken rondlopen.

Dit weekend heb ik pas echt het leven in de township ervaren, door achter de deuren te kunnen kijken en te praten met de mensen.. heftig!

Nieuw project
Aangezien het contact met de man van de World Cup nou niet bepaald op rolletjes liep (ik zal jullie de details besparen van alle frustraties die naar boven kwamen door de inefficiëntie van Zuid Afrikanen) én alle voorbereidingen voor de volgende Ready 4 Work Day zo goed als klaar zijn én er geen werk is voor twee full-time studenten op het kantoor van R4L… liepen we een beetje met ons handen in ons haar.. Na een gesprek met onze supervisor kregen we echter een geweldig voorstel. We kregen een week om een nieuw concept te verzinnen, gerelateerd aan onze studie: wat dus zowel een muziek event voor duizenden mensen zou kunnen zijn, als een kleinschalig educatief event. Dit moesten vrijdag presenteren. Hierna zouden we een ‘Go/No Go’ krijgen.

Imagine: You have to struggle to get drugs every day.
Imagine: You see no other purpose in life.
Imagine: That this is your future.

’Ground Zero, cope without dope’

Een campagne tegen drugs voor de jongeren in de community dat zal eindigen met een knallend non-alcoholic music event voor duizenden mensen. Tijdens de laatste weken van het WK zullen we onze campagne starten om op deze manier het zwarte gat na het WK proberen te voorkomen. Door middel van road shows zullen we onze promotie starten en ons muziek event bekend gaan maken. Tijdens deze roadshows kunnen jongeren zich inschrijven om mee te doen aan een talentenjacht. Het ‘Idols’ idee, op deze manier willen we de jongeren bij ons concept betrekken. Want je weet het:
’Tell me, I’ll forget. Show me, I’ll remember. Involve me and I’ll never forget!’
Het genre zal Hiphop zijn, wat ontzettend populair in Zuid Afrika, dit kunnen ze dan uiten in de vorm van zang of dans. De laatste finalisten krijgen nog een workshop om de leren hoe ze op het podium moeten staan, met het publiek om moeten gaan en natuurlijk de microfoon vast moeten houden, dit zal gecombineerd worden met een informatieve kant: Een spreker over drugs. Op 13 Augustus zal de laatste nominatie plaats vinden en worden de winnaars (zang en dans) bekend gemaakt. (Alle aanmoediging is welkom met een maximum van 500 mensen).
Dan zal 14 Augustus het muziek event plaatsvinden: ‘Ground Zero, Cope without Dope’. Dit thema is terug te vinden in de promotie, muziek, artiesten, sprekers enz.
Een uitdaging kun je dus wel zeggen, inderdaad, wij houden van groots aanpakkenJ!
(Lea & ik én het thema hiphop……. ik vind het nog steeds een mooie grap!)

Inmiddels is ons project proposal af, hebben we al een geweldig logo – gesponsord door VH Design, zijn we in contact met verschillende grote sponsors (RedBull en meer) en gaat het echt super goed met me! Het geeft zo’n kick om dit te organiseren, ons eigen concept, onbeschrijfelijk!

Nog een paar kleine details:
- Afrikanen zijn helden in het bedenken van werk: parkeerwachters (per rij parkeer plaatsten één persoon), zakken vullen in de supermarkt, vlaggen verkopen aan de weg, met ze 10en één paal in de grond slaan, voor je tanken en natuurlijk de werkzaamheden voor de World Cup (serieus drie dubbele inzet!)
- Lea en ik werden voor de grap als één begrip gezien, toen ik 3 weken geen telefoon had er nieuwe vrijwilligers waren werd dit werkelijk een feit. We stonden in zijn telefoon opgeslagen als: Pamenlea. (Hoe briljant!)
- World Cup: - Het stadium van PE is het snelst gebouwde stadium van de wereld.
- In het stadium zijn gevangenissen gebouwd.
- Het onderhouden van het stadium na de World Cup zal 18miljoen per jaar
zijn, verschrikkelijk als je denkt aan al die armoede hier.. het zou zo veel beter
gebruikt kunnen worden.
- Tijdens het WK zullen er dik 2x zoveel vliegtuigen in PE landen per dag.

En dan zitten we alweer op de helft, ‘time flies when you’re having fun’.

Al moet ik zeggen dat ik wel echt zin krijg om jullie allemaal weer te zien!!

Lieve, lieve, lieve lezers.. het zit er weer op, een update vanuit het mooie Zuid Afrika.

Geniet van de lente, proost de eerst volgende keer met een drankje op het terras een keer op mij, doe ik dat op jullie! Enjoy!

Liefs, dikke kus!