It's just a mindset!
Door: Pam Verwoolde
Blijf op de hoogte en volg Pam
02 Mei 2010 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Hallo lieve, lieve, lieve allemaal!
Hier dan ein-de-lijk weer een bericht vanuit het ‘Oooooh, zo mooie Zuid Afrika’.
Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik nou niet bepaald een ster in het bijhouden van het nieuws. Hier in Zuid Afrika is het echter een regelrechte ramp, al het nieuws gaat volledig langs me heen. Zo hoorde ik 3 weken geleden pas dat het kabinet is gevallen en dat Sven Kramer maar één medaille heeft gewonnen tijdens de Olympische Spelen. Zelfs het uitbreken van de vulkaan op ijsland had ik pas een week later door. Echt schandalig!
Ondertussen hebben we allerlei meetings met de exhibitors van de Ready 4 Work Day om te zien op welke punten we kunnen verbeteren voor de volgende keer. En hierbij is langzaam de gewoonte erbij in geslopen om altijd wat later aan te komen dan de afgesproken tijd. ‘Beter te vroeg dan te laat’ is dan ook echt not done. Als wij dan ook een keertje eerder dan gepland aankomen, willen we ons al bijna verontschuldigen als we te vroeg zijn. Ons nieuwe motto is dan ook: ‘Beter te laat, dan te vroeg!’. Dus dat gaat weer wennen worden in Nederland, be prepared!
Maar, iedereen vindt het helemaal geweldig, twee van de nederlandse meiden over de vloer. Vaak krijgen we dan ook een rondleiding en worden we aan iedereen voorgesteld. In het begin is het nog enigsinds formeel, maar als snel worden we voorgesteld als: ‘These are my friends and they are coming all the way from Holland!’. Het persoonlijke contact is dan ook erg belangrijk in Zuid Afrika, het eerste half uur van de meeting gaat dan ook vaak over alles. (Je weekend, je stage, wat we van ZA vinden enz.) 9 van de 10 keer krijgen we zelfs het mobiele nummer, met de vraag wanneer we elkaar buiten werktijd een keer zullen zien. ‘Praatjes’, maar wel praatjes waar je even aan moet wennen en moet leren hoe je erop moet reageren.
Afgelopen weekend was hier de enige echte: ‘Ironman’, 3,8km zwemmen, 180km fietsen en 42,2km hardlopen = MADNESS! We hadden onze wekker speciaal om half 7 gezet om het zwem gedeelte nog te kunnen zien. De avond daarvoor hadden we echter een heftige nacht achter de rug. De wekker ging, Lea ging naar het toilet, ik hield wijs mijn mond en toen Lea terug kwam en vroeg: ‘Wil je al gaan?’, was het antwoord kort, maar kachtig: ‘Nee’. Allebei opgelucht hebben we nog een aantal uurtjes geslapen en zaten we om 10uur te ontbijten met uitzicht op de Ironman. Het aanmoedigen van de deelnemers zoals wij dat doen in Nederland kennen ze hier alleen niet zo goed. Wat ons niet weerhield om iedereen aan te moedigen, met toeters en bellen, en veel gejoel hebben we goed ons best gedaan. Zeker tijdens het laatste gedeelte, het hardlopen, waren we goed op dreef. ‘Come on you can do it, getting there, just a little bit more, you go girl, well done, maar van welke uitspraak we helemaal weg waren: ‘It’s just a mindset’. Lea kwam zelfs op een punt dat ze zo een paar 100meter mee liep om aan te moedigen, geweldig.
Maar echt, respect! Als je sommige mensen aan het einde ziet lopen, die hebben gewoon geen techniek meer, die zijn zo helemaal op. Op de terugweg naar huis zagen we een vrouw die gewoon de trap niet meer op kwam. Ik kom mijn ogen er bijna niet vanaf houden, waardoor ik zelf bijna over een steen viel (oeps).
En zo zijn we heel de dag in de weer geweest en kwamen we rond een uurtje of 11 ’s avonds uitgeput thuis om vervolgens heerlijk ons bedje in te kruipen.
Dan zijn we ook ein-de-lijk naar Kragga Kamma en Addo Elephant National Park geweest. Iets waar de meeste vrijwilligers meteen de eerste week naartoe gaan en wij het maar bleven uitstellen. Maar ik heb ze eindelijk gezien, alle dieren waarbij je aan Afrika denkt: Olifanten, giraffen, neushoorns, buffels, zebra’s, cheetah’s, enz. Geweldig!
Ook hier is het natuurlijk koninginnenacht geweest. Het was even zoeken, maar uiteindelijk hadden we een feest gevonden waar het gevierd werd, de cantine van een cricket club hier in de buurt. We begonnen met een etentje in het vrijwilligers huis, waarna de flessen bacardi, lemon, mint en ijs op tafel kwamen om eigen gemaakte mojitos te maken! Hetgene dat ik toch wel mis bij het casino, het maken van mojitos (+ proeven!). In plaats van de hoeveelheden die ik exact weet per glas, was het nu een beetje op de gok om de kannen te vullen. Maar ze smaakten voortreffelijk en na een uur waren de flessen op en vertrokken we naar het feest.
‘Ongekende krachten’, een uitspraak die ik niet vaak gebruik, maar die deze avond van toepassing was. Ik was net naar het toilet geweest en wilde de deur open doen, trek ik in één ruk de klink van de deur eraf. Gelukkig stond mijn reddende engel, Lea, aan de andere kant van de deur en die kreeg hem met één trap tegen de deur weer open. En daar stond ik met een klink in mijn hand, ‘let the party begin!’. (Is die fitness toch nog ergens goed voor!)
Naar welk deel ik al heel de week uitkeek van deze avond, was het meeblairen van de Nederlandstalige muziek. 5 minuten na binnenkomst was ik dan ook al bij de DJ te vinden, maar helaas geen Nederlandstalige nummers te vinden. Toch hield mijn zoektocht hier niet op, op zoek naar M., de organisator van het feest, had ik 1,5 uur later, slap ouwehoeren met jan en alleman, een CD’tje vol Nederlandstalige muziek in mijn handen. Top avond gegarandeerd, ik hou ervan!!
Heftig
- Mensen geloven hier echt dat god je van aids af kunt helpen. Te bizar voor woorden. Het liefst wil je een discussie aangaan en het uit hun hoofd praten, maar dit is hun geloof en daarover ga je niet in discussie.
- Iemand die we via het werk kennen vertelde even tussen neus en lippen door dat een vriendin van hem ongeveer een jaar geleden verkracht was, dat ze het daar ontzettend moeilijk mee heeft gehad, maat dat het weer een stuk beter ging.. totdat ze er dit weekend achter kwam dat ze nu aids heeft.
En dit zijn echt de momenten dat je beseft dat je aan de andere kant van de wereld zit met een totaal andere cultuur.
1 mei is hier officieel de winter ingegaan, maar gelukkig is het hier nog gewoon een dikke 20 graden. In de winter heb je hier namelijk te maken met 4seizoenen dagen, wat inhoud dat je ’s ochtends echt wel een vest aan moet, dat het ’s middags zo een graadje of 20 kan worden en het ’s avonds weer kouder wordt. Ach, zolang het zonnetje maar vaak genoeg blijft schijnen, kom ik de winter wel door!
Ohja, minor detail: We hebben kaartjes voor de World Cup, Germany – Servia, 14 euro!!!!
Onze huisgenoot heeft maar liefst 12 uur in de rij gestaan:$. Als je de rij ziet, zou je echt denken dat je die met een aantal uur hebt weggewerkt, maar hier in Afrika ligt dat gewoon íets anders. Zo heeft het systeem er 4 uur uitgelegen, gaan mensen aan de kassa nog eens bedenken voor welke wedstrijd ze nou eigenlijk kaarten willen bestellen en zijn de mensen achter de kassa nou ook niet bepaald de snelste. Via de man die we kennen van het Fanpark krijgen we het waarschijnlijk ook nog voor elkaar om kaarten voor de kwart finale te bemachtigen: Ik zeg: Nederland – Brazilië gaat hem worden!!
Nou, het was weer even geleden, maar dit was weer een mooie update van mijn ervaringen in Afrika.
Geniet van de lente,
Dikke kus!
Hier dan ein-de-lijk weer een bericht vanuit het ‘Oooooh, zo mooie Zuid Afrika’.
Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik nou niet bepaald een ster in het bijhouden van het nieuws. Hier in Zuid Afrika is het echter een regelrechte ramp, al het nieuws gaat volledig langs me heen. Zo hoorde ik 3 weken geleden pas dat het kabinet is gevallen en dat Sven Kramer maar één medaille heeft gewonnen tijdens de Olympische Spelen. Zelfs het uitbreken van de vulkaan op ijsland had ik pas een week later door. Echt schandalig!
Ondertussen hebben we allerlei meetings met de exhibitors van de Ready 4 Work Day om te zien op welke punten we kunnen verbeteren voor de volgende keer. En hierbij is langzaam de gewoonte erbij in geslopen om altijd wat later aan te komen dan de afgesproken tijd. ‘Beter te vroeg dan te laat’ is dan ook echt not done. Als wij dan ook een keertje eerder dan gepland aankomen, willen we ons al bijna verontschuldigen als we te vroeg zijn. Ons nieuwe motto is dan ook: ‘Beter te laat, dan te vroeg!’. Dus dat gaat weer wennen worden in Nederland, be prepared!
Maar, iedereen vindt het helemaal geweldig, twee van de nederlandse meiden over de vloer. Vaak krijgen we dan ook een rondleiding en worden we aan iedereen voorgesteld. In het begin is het nog enigsinds formeel, maar als snel worden we voorgesteld als: ‘These are my friends and they are coming all the way from Holland!’. Het persoonlijke contact is dan ook erg belangrijk in Zuid Afrika, het eerste half uur van de meeting gaat dan ook vaak over alles. (Je weekend, je stage, wat we van ZA vinden enz.) 9 van de 10 keer krijgen we zelfs het mobiele nummer, met de vraag wanneer we elkaar buiten werktijd een keer zullen zien. ‘Praatjes’, maar wel praatjes waar je even aan moet wennen en moet leren hoe je erop moet reageren.
Afgelopen weekend was hier de enige echte: ‘Ironman’, 3,8km zwemmen, 180km fietsen en 42,2km hardlopen = MADNESS! We hadden onze wekker speciaal om half 7 gezet om het zwem gedeelte nog te kunnen zien. De avond daarvoor hadden we echter een heftige nacht achter de rug. De wekker ging, Lea ging naar het toilet, ik hield wijs mijn mond en toen Lea terug kwam en vroeg: ‘Wil je al gaan?’, was het antwoord kort, maar kachtig: ‘Nee’. Allebei opgelucht hebben we nog een aantal uurtjes geslapen en zaten we om 10uur te ontbijten met uitzicht op de Ironman. Het aanmoedigen van de deelnemers zoals wij dat doen in Nederland kennen ze hier alleen niet zo goed. Wat ons niet weerhield om iedereen aan te moedigen, met toeters en bellen, en veel gejoel hebben we goed ons best gedaan. Zeker tijdens het laatste gedeelte, het hardlopen, waren we goed op dreef. ‘Come on you can do it, getting there, just a little bit more, you go girl, well done, maar van welke uitspraak we helemaal weg waren: ‘It’s just a mindset’. Lea kwam zelfs op een punt dat ze zo een paar 100meter mee liep om aan te moedigen, geweldig.
Maar echt, respect! Als je sommige mensen aan het einde ziet lopen, die hebben gewoon geen techniek meer, die zijn zo helemaal op. Op de terugweg naar huis zagen we een vrouw die gewoon de trap niet meer op kwam. Ik kom mijn ogen er bijna niet vanaf houden, waardoor ik zelf bijna over een steen viel (oeps).
En zo zijn we heel de dag in de weer geweest en kwamen we rond een uurtje of 11 ’s avonds uitgeput thuis om vervolgens heerlijk ons bedje in te kruipen.
Dan zijn we ook ein-de-lijk naar Kragga Kamma en Addo Elephant National Park geweest. Iets waar de meeste vrijwilligers meteen de eerste week naartoe gaan en wij het maar bleven uitstellen. Maar ik heb ze eindelijk gezien, alle dieren waarbij je aan Afrika denkt: Olifanten, giraffen, neushoorns, buffels, zebra’s, cheetah’s, enz. Geweldig!
Ook hier is het natuurlijk koninginnenacht geweest. Het was even zoeken, maar uiteindelijk hadden we een feest gevonden waar het gevierd werd, de cantine van een cricket club hier in de buurt. We begonnen met een etentje in het vrijwilligers huis, waarna de flessen bacardi, lemon, mint en ijs op tafel kwamen om eigen gemaakte mojitos te maken! Hetgene dat ik toch wel mis bij het casino, het maken van mojitos (+ proeven!). In plaats van de hoeveelheden die ik exact weet per glas, was het nu een beetje op de gok om de kannen te vullen. Maar ze smaakten voortreffelijk en na een uur waren de flessen op en vertrokken we naar het feest.
‘Ongekende krachten’, een uitspraak die ik niet vaak gebruik, maar die deze avond van toepassing was. Ik was net naar het toilet geweest en wilde de deur open doen, trek ik in één ruk de klink van de deur eraf. Gelukkig stond mijn reddende engel, Lea, aan de andere kant van de deur en die kreeg hem met één trap tegen de deur weer open. En daar stond ik met een klink in mijn hand, ‘let the party begin!’. (Is die fitness toch nog ergens goed voor!)
Naar welk deel ik al heel de week uitkeek van deze avond, was het meeblairen van de Nederlandstalige muziek. 5 minuten na binnenkomst was ik dan ook al bij de DJ te vinden, maar helaas geen Nederlandstalige nummers te vinden. Toch hield mijn zoektocht hier niet op, op zoek naar M., de organisator van het feest, had ik 1,5 uur later, slap ouwehoeren met jan en alleman, een CD’tje vol Nederlandstalige muziek in mijn handen. Top avond gegarandeerd, ik hou ervan!!
Heftig
- Mensen geloven hier echt dat god je van aids af kunt helpen. Te bizar voor woorden. Het liefst wil je een discussie aangaan en het uit hun hoofd praten, maar dit is hun geloof en daarover ga je niet in discussie.
- Iemand die we via het werk kennen vertelde even tussen neus en lippen door dat een vriendin van hem ongeveer een jaar geleden verkracht was, dat ze het daar ontzettend moeilijk mee heeft gehad, maat dat het weer een stuk beter ging.. totdat ze er dit weekend achter kwam dat ze nu aids heeft.
En dit zijn echt de momenten dat je beseft dat je aan de andere kant van de wereld zit met een totaal andere cultuur.
1 mei is hier officieel de winter ingegaan, maar gelukkig is het hier nog gewoon een dikke 20 graden. In de winter heb je hier namelijk te maken met 4seizoenen dagen, wat inhoud dat je ’s ochtends echt wel een vest aan moet, dat het ’s middags zo een graadje of 20 kan worden en het ’s avonds weer kouder wordt. Ach, zolang het zonnetje maar vaak genoeg blijft schijnen, kom ik de winter wel door!
Ohja, minor detail: We hebben kaartjes voor de World Cup, Germany – Servia, 14 euro!!!!
Onze huisgenoot heeft maar liefst 12 uur in de rij gestaan:$. Als je de rij ziet, zou je echt denken dat je die met een aantal uur hebt weggewerkt, maar hier in Afrika ligt dat gewoon íets anders. Zo heeft het systeem er 4 uur uitgelegen, gaan mensen aan de kassa nog eens bedenken voor welke wedstrijd ze nou eigenlijk kaarten willen bestellen en zijn de mensen achter de kassa nou ook niet bepaald de snelste. Via de man die we kennen van het Fanpark krijgen we het waarschijnlijk ook nog voor elkaar om kaarten voor de kwart finale te bemachtigen: Ik zeg: Nederland – Brazilië gaat hem worden!!
Nou, het was weer even geleden, maar dit was weer een mooie update van mijn ervaringen in Afrika.
Geniet van de lente,
Dikke kus!
-
02 Mei 2010 - 20:55
Kokkie:
Ha Pammie,
Gaaf hoor ! Heb je ook al foto's ?
Kussie je nichie -
02 Mei 2010 - 22:24
Suus:
Ha die Pam! Geweldig verslag weer! Is genieten om je ervaringen te lezen.Hans heeft 2 jaar terug de ironman helemaal volbracht in zuid frankrijk, was toen 30 graden. Jij weet nu wat het inhoud.
Lieve Pam geniet van de zon en de mensen hier is het weer prut. Het heeft de hele dag geregend. Brrrrrrrrr. Dikke kus Suus -
02 Mei 2010 - 22:24
Suus:
Ha die Pam! Geweldig verslag weer! Is genieten om je ervaringen te lezen.Hans heeft 2 jaar terug de ironman helemaal volbracht in zuid frankrijk, was toen 30 graden. Jij weet nu wat het inhoud.
Lieve Pam geniet van de zon en de mensen hier is het weer prut. Het heeft de hele dag geregend. Brrrrrrrrr. Dikke kus Suus -
03 Mei 2010 - 17:45
Ella:
Hoi Pam. Leuk weer het vervolg van je reisverslag te lezen, je bent al helemaal gewend aan het Afrikaanse tempo. Dat is weer erg wennen als je in Holland terug bent.
Schitterend als je zo dicht bij de dieren kunt komen zoals je beschrijft, de olifanten en alle anderen. Als ik jou naam zie dan komen mijn vakantie gevoelens ook weer helemaal terug. Dat meisje met Aids, vreselijk voor haar, en wat wij hebben gehoord in het Zuis oosten dat daar delen zijn dat de helft van de bevolking aids heeft..... bij de grans overgangen krijgen de mensen gratis condooms, maar niemand wil ze aannemen, het zit nu eenmaal in de cultuur. We waren in Soweto een kerk aan het bezichtigen, er was een Vrouw buiten die liep te bedelen, Erik zei ga ik de kerk bidden om geld en een goed leven te vragen, en ze ging meteen naar binnen om te bidden. Toen wij een anderhalf uur later vertrokken zat ze nog innig te bidden? Misschien zit ze er nog wel?
Hopelijk worden haar gebeden verhoord en krijgt ze het beter?
Pam geniet van de tijd die nog in dit schitterende land bent.
We waren er in Juli, s'nachts koud en overdag in het binnenland een beetje sneeuw gehad en ook in zwempak aan het zwembad gelegen, alles was er......
Hartelijke groetjes; Ella -
04 Mei 2010 - 20:29
Fred :
Heerlijk om je verhalen weer te lezen. We missen je nog steeds hier in het koude Nederland !!
Gr. Fred X -
07 Mei 2010 - 09:21
Melis:
Was weer leuk om je verhaal te lezen, krachtpatser! ;) -
08 Mei 2010 - 16:16
Nanc:
wauwie,
erg leuk om weer uns wat van je te lezen, superr!
-
30 Mei 2010 - 11:37
Piep:
Enthousiaste verhalen!!Wat maak je een gave dingen mee,en nog ruime tijd voor je.
Genieze!
Zoen Piep.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
