Intens genieten.

Facebook, 07 november om 23:26

Dit gedicht draag ik op namens al jou vrienden, kennissen, familie en de rest van de wereld die zich afvraagt hoe het eigenlijk met Pam gaat?

Elke week een leeg gevoel,
Elke week een saaie boel,

Elke week geloof ik weer,
Maar elke week doet steeds weer zeer,

Want elke week als ik weer kijk,
Op Pam Verwooldes waarbenjij,

Dan zie ik weer geen nieuw bericht,
Schrijf eens wat ‘you stupid Bitch!!’

Lasse Goud
´Als je de laatste zin niet echt charmant vindt....hierbij alvast mijn excuses!´

Lieve vrienden, kennissen, familie en de rest van de wereld die zich afvraagt hoe het met mij gaat!
(En een ietsiepietsie klein beetje meer voor onze Lasse Goud, held!)

Ik ben er nooit zo´n fan van om elke dag van voor tot achter in detail te beschrijven op een weblog, omdat het naar mijn idee veel leuker voor de lezer is om de mooiste gebeurtenissen eruit te pakken en deze vlot op papier te krijgen. Verschillende dagen maakten echter het verschil de afgelopen weken, omdat er niet één geluksmoment uitsprong, maar heel de dag aan één stuk door zo intens genieten was. Bij deze ga ik proberen een beeld te schetsen, hoe een vrije dag in Zuid Afrika er voor mij uitziet.

Op de een of andere manier word ik altijd rond de klok van 6.30 wakker, zo ook vandaag, zaterdag 29 oktober. In plaats van weer proberen uit te slapen (lees: in bed te blijven draaien, om vervolgens tot de conclusie te komen dat een uurtje extra slaap er weer echt niet in gaat zitten) heb ik ervoor gekozen om 7.30 met Rainer (vh gastgezin) en zijn zus te gaan hardlopen met de hond.
En daar loop je dan, over het witte zand langs de zee, strakblauwe lucht, het zonnetje op je gezicht en een lekker briesje door je haren, met een glimlach die als vanzelf ontstaat elke keer weer als mijn blik valt op het prachtige uitzicht: de Tafelberg. Zouden mensen ooit echt aan dit uitzicht kunnen wennen?

Na de lekkerste douche van de week, want geen één douche is zo lekker als de douche na het sporten, was het hele huis zich aan het klaarmaken voor een uitje naar een local market in Durbanville, een wijnstreek net buiten Kaapstad. Een marktje dat bekend staat om zijn verse producten; van brood, kazen en lekkernij tot kroketten en poffertjes! Struinend langs te verschillende kraampjes, waarbij iedereen je ontzettend graag de producten wilt laten proeven en zijn verhaal erbij wilt vertellen, kwamen we aan bij de eerste ingang voor een wijnproeverij. En daar zit je dan, geen besef van tijd, (vóór 12uur!) aan de wijn. Eerst drie droge witte wijn, dan drie rode wijnen, mmm!

Vervolgens zijn we een stukje doorgereden en kwamen we uit bij de volgende wijngaarden, waar nadat we een rondje hadden gelopen de volgende glazen op tafel werden gezet, een toastje en een olijfje werd geserveerd, en het eerste wijntje weer werd ingeschonken. Een ontzettend wijds uitzicht geeft je het gevoel alsof je ergens in de middle of nowhere zit, en daar zit je, genietend van het moment. (Je betaalt slechts R 10 = < € 1 voor zo’n proeverij)

Daarna moest de rest helaas richting huis, aangezien het tijd werd voor Lotta’s middagdutje, het dochtertje van 2. Met het advies zeker nog even naar het volgend wijnhuis te gaan, hebben Yvette en ik daarna ons eigen plan getrokken – lekker toeren met de auto, langs de stranden zijn we richting Llandudno vertrokken, één van de mooiste plekken die onze Belg tot nu toe in Afrika gezien had. Een mooie baai waar wij vervolgens genietend in de zon stiekem onze oogjes even dicht hebben gedaan, gewoon omdat het kan. What´s next..

Cheapman´s Peak Drive, één van de mooiste in de wereld, een uitzicht… onbeschrijfelijk. Na genoten te hebben van de verschillende super mooie uitzichtpunten, reden we gelijk met de zonsondergang naar huis. Wat een dag. Wat een leven.

(Mmm.. een dag in detail beschrijven is in het begin leuk, maar toch niet helemaal mijn ding. Weten we bij deze ook weer)

Ratanga Junction
Na mijn ervaring met de werkcultuur afgelopen jaar in Port Elizabeth ben ik positief verrast over de werkmentaliteit @ Ratanga Junction. Je merkt van alle kanten dat het een commercieel bedrijf is, dat de werknemers weten waarover ze praten en dat ze gemotiveerd zijn hun werk goed uit te voeren. Dit is vooral op kantoor, na een aantal keer meegelopen te hebben met de business evenementen, moet ik echter mijn woorden weer gedeeltelijk terug nemen. Voornamelijk de mensen die worden ingehuurd, die vaak uit de townships komen, moeten echt worden aangestuurd door de fulltime medewerkers. Zo zou je toch zeggen dat je met een buffet vrij snel kunt zien welke gerechten er bijgevuld moeten worden, maar pas op het moment dat één van de leidinggevende dit aangeeft zien ze het werk pas, daarvoor zien ze het gewoon niet.

Sommige partijen duren zo 8uur, maar niemand zie je ooit eten. Je kunt je voorstellen hoe het eraan toegaat als er eten van een partij overblijft. Daarbij hebben ze geen pauze, alhoewel er altijd teveel mensen worden uitgevraagd en er een goed aantal uur wordt gerekend voor de voorbereidingen van een evenement. Zo moest Yvette eens om half 3 beginnen, terwijl om 19.00uur de mensen pas werden verwacht. Dit betekend dat veel mensen vaak niets te doen hebben, en op die momenten komt het Afrikaanse ritme naar boven, hier een tikkend voetje, daar een bewegende heup of een liedje. I LIKE.

Dan het proces van mijn thesis proposal, om eerlijk te zijn op dit moment behoorlijk stressvol. Ten eerste duurde het langer dan verwacht, heb ik heel het proposal een paar keer om moeten gooien en op het moment dat ik er zelf een goed gevoel bij had en het opgestuurd had, kreeg ik een lading feedback waar ik totaal niet op gerekend had. Afgelopen week was dan ook mijn eerste echte baaldag in Zuid Afrika. Daarbij komt ook nog eens dat Stefan en ik een beetje in een uitzonderingspositie zitten, normaal gesproken mag je pas weg als je thesis proposal is goedgekeurd. En inmiddels ben ik dus een maand verder en moet er nog van alles aan verbeterd worden. Ik wist dat deze momenten zouden komen, research is gewoon totaal niet mijn ding.. dus moet er nu ff hard aan gaan trekken om een inhaalactie te bedenken. Met andere woorden, ben nu weer vol goede moed aan de slag.

Dan hebben we ook nog een team-building activity gehad, een hike van 3uur: SPIERPIJN! Maar wel leuk om iedereen beter te leren kennen.

Weekendje kamperen in Cederberg
Lees: slapen in een tentje, in the middle of nowhere, op een berg; inclusief een hike van 4uur óf 8uur. Al wist ik zeker na de teambuilding activity van Ratanga, dat dit de 4uur hike ging worden. Toen ik eenmaal in de truck zat en Jeroen vroeg of iedereen voor de hike van 8uur ging, begon iedereen te juichen en werd de optie om misschien toch die van 4uur te lopen niet eens benoemd… Ik was om en ben me direct mentaal gaan voorbereiden op de hike. Daarbij had ik besloten dat als er nog een bedje over was in het guest house, ik die toch zeker verdiend had. (Yes there was!)

Na de volgende dag nog geen 50m gelopen te hebben komen we de eerste slang tegen, een pofadder, één van de gevaarlijkste slangen in Zuid Afrika. Op één meter afstand zien we hem doodstil liggen met een konijn in z’n bek. Zo naïef als wij toeristen zijn, waarvan sommige zelfs dachten dat die wel dood zou zijn, stond iedereen direct met een fototoestel in z’n hand. En op dat moment kwam de waarschuwing van Jeroen over de gevaarlijke slangen die zich in dit gebied bevinden en de mededeling dat we goed moeten oppassen waar we lopen. Na een meter van zo’n slang afgestaan te hebben en de informatie dat als die iemand gebeten zou hebben je er zelfs dood aan zou kunnen gaan, moet je je kunnen voorstellen dat ik de rest van de hike niet verder keek dan 1m2 voor me. Maar haleelujaa, wat een tocht met hindernissen: in de letterlijke zin van het woord: klimmen, elkaar over rotsen heen trekken, liggend met gestrekte benen jezelf onder een rots door moeten wurmen.. Een uitdaging, maar zó de moeite waard. Als ik eraan terug denk voel ik me intens trots, en dan zal ik het jullie nog sterker vertellen: ik was als 5e beneden van de 21 man!

Na ’s vonds een heerlijke maaltijd (biefstuk & spareribs) en een potje kaartje was het tijd voor de diepgaande gesprekken om het kampvuur. En zo kwamen we in discussie met een Belg die hier al 10jaar woont, over de apartheid. In volle overtuiging bleef hij beweren dat er sinds de afschaffing van de apartheid niets veranderd is in Zuid Afrika. Na van beide kanten verschillende argumenten op tafel gegooid te hebben, een drankje, nog een drankje en de herhalingsmodus aan.. was het tijd om naar bed te gaan. Om je vervolgens in bed liggend af te vragen in hoe verre het waar is, wordt het in de media werkelijk allemaal zoveel mooier naar voren gebracht dan in de werkelijkheid?

Feitjes, mooie details én jaloersmakende …

• De eerste weken ging er geen dag voorbij zonder een lekker glaasje wijn, het vakantiegevoel blijft aanwezig.
• Je leeft hier intensiever, je onderneemt veel meer dingen, wat betekend dat ik vaak al voor 10uur op bed lig.
• 3x braaien in 1week en het braai seizoen is nog niet eens begonnen!!
• ’s Morgens naar je werk gaan en een zwerver in ONZE afvalbak zien snuffelen…
• Dagje Hermanus: walvissen en pinguïns gespot.
• Uiteten R150 (minder dan €15) voor 2 personen: Knoflookbrood ter grote van een pizza, pasta voor 2 naar keuze met een fles wijn!
• Decolleté = Tietenbakkie – Afrikaans. Eh… nee…. VLAAMS!
• Roadtrip: zonnebril op, muziekje aan, raampje open en meeblairen.
• Volgens mij heb ik nog niemand in NL verteld dat mijn koffer kapot was toen ik aankwam in Kaapstad, zo snel krijgen andere gebeurtenissen hogere prioriteit.

Dan ben ik inmiddels ook verhuisd; een duits gastgezin met 2 kinderen, een enorm huis met een groter zwembad, betere ligstoelen, groter terras met Braai, een lounge met uitzicht op de tafelberg en nog dichterbij het strand. I LIKE.
Oooohja, én draadloos internet; skypen!! (skype naam: pammekuh88)

Liefste lezers,
Reacties, kaartjes, dropjes, Nederlandstalige CD’s, diepgaande skype gesprekken… alles in de vorm van een teken van leven van jullie kant is natuurlijk ook van harte welkom;)! Smsen, mailen, Facebooken, skypen of gewoon een kaartje @:

Pam Verwoolde
53 Watsonia Road
Bloubergrant 7441
Cape Town, South Africa

Liefs, dikke knuffel uit Kaapstad!