Kan nie kla nie

‘kan niet klagen´

Zoals Afrikanen nogal makkelijk zijn met het verzetten van afspraken, het te laat komen voor afspraken of het simpelweg niet komen opdraven voor afspraken, zo zit het in ons Nederlandse bloed om te klagen. Is het niet over het weer, dan wel over de meest klein zinnige details waar mensen zich op dat moment aan kunnen storen.

Mijn scriptie, inmiddels heb ik alle interviews met het Management Team van Ratanga achter de rug en ben ik er achter gekomen dat het antwoord op de onderzoeksvraag van mijn scriptie: ‘Is het rendabel voor Ratanga Junction om zelf public events the gaan organiseren?’ ‘Nee’ is, punt. Negen van de tien mensen ziet dit totaal niet zitten, omdat:
1. Er geen budget is 2. Ze geen ervaring hebben 3. Het risico the groot is.
´Ka nie kla niet´, ben al op de helft van scriptie periode en heb het gevoel dat het proces minimaal is. Tuurlijk is dit ook een resultaat, maar helaas niet genoeg voor een scriptie… wat maakt dat ik nu weer mijn onderzoeksvoorstel kan omgooien om me vanaf dit moment te gaan concentreren op de kleinere attracties (betaalbare attracties!) die kunnen worden toegevoegd aan het pretpark om de aantrekkelijkheid van het park te vergroten en zo meer bezoekers te trekken.
Met andere woorden, januari en februari wordt nog even kei hard knallen om mijn scriptie succesvol af te ronden. That’s the spririt!

Dan heb ik natuurlijk weer de nodige mooie gebeurtenissen meegemaakt de afgelopen weken, time fliesss and I like it!

Diabetes Run 10km
Na weer een aantal keer hardgelopen te hebben leek het me leuk om me in te schrijven voor een hardloop evenement in Kaapstad, de diabetes run (3/5/10km). Tot op de dag van het evenement zelf heb ik zitten twijfelen tussen de 5 en de 10km, rekening houdend met de wind / bergen én de hitte, die we in NL niet bepaald kennen. Toen ik hoorde dat iemand van de groep met wie we waren ook de 10km ging doen, was de keuze echter snel gemaakt, lopen op karakter!
Staan we daar te wachten totdat we van start mochten gaan, zie ik opeens Ainstein staan, iemand die altijd les gaf op de sportschool in Port Elizabeth waar ik toen met Lea heel wat uurtjes heb vertoeft. Bekende tegenkomen van mijn stage vorig jaar in Kaapstad, hoe mooi is dat.
Maar goed, bloody hot, géén wind en bij elke kraampje een ongekende drang naar water hebbend, hebben we de 10 km binnen het uur gelopen. Flabbergasted en trots dat we waren zaten we nagenieten op het grasveld… wordt er op het allerlaatste moment van het evenement nog even omgeroepen dat de 10km geen 10km was, maar 9km!! Kan er nu wel om lachen, maar dat zou je bij de singelloop eens moeten proberen: that’s just not an option!

Volve Ocean Race
Een zeilwedstrijd om de wereld die elke drie jaar wordt gehouden en die meestal zo’n acht maanden duurt. Er zijn zat mensen die elke keer weer speciaal de steden afreizen waar ze op verschillende data aankomen, en geloof het of niet, dit is serieus de derde keer dat ik dit evenement ongepland meemaak. De eerste keer was tijdens een vakantie met de start van de race in Alicante, de tweede keer tijdens een studiereis in Dublin en nu in Kaapstad! Echt zo toevallig!
Zou dit een teken zijn, is dit de organisatie waar ik een baan moet gaan zoeken;)?

Summer Sunset Concerts @ Kirstenbosch
Van 20 november tot en met 1 april wordt er elke zondag een concert gegeven in de botanische tuinen. Ideaal om rond de middag naartoe te gaan; picknick mandje mee, kleedje uit en 100% genieten. Ik ben al naar Jack Parrow en Lira (Afrikaanse soul zangeres) geweest en het was zo gaaf.
Vooral het concert van Lira, waar ook veel meer Afrikaans publiek op af kwam, iedereen begon netjes zittend op de grond en aan het eind van de show staat iedereen dansend, klappend, zich helemaal overgevend aan de muziek, intens te genieten.
De setting, het sfeertje, de mensen.. just beautiful.

Mzoli’s
Een restaurant/meeting place @ Gugulethu, een black township vlakbij Kaapstad, waar we al een hele tijd een keer heen wilden met een aantal collega’s, maar wat er telkens niet van kwam. En daar zat ik dan, op een doodnormale woensdag ochtend op kantoor met mijn mobiel in mijn had en een smsje van Yvette met het idee om vanmiddag te gaan, why not? Weliswaar werd 13.00uur 15.00uur, maar dat doet er niet toe. Back to basics: vlees bestellen bij de slager op de hoek, afgeven bij de braai waar de mensen het vlees voor je klaarmaken, vervolgens word je naam geschreeuwd door de menigte heen en mag je het op komen halen – de partij vlees die je hebt besteld wordt in een plastic afwasteil geserveerd – en handen wassen maar. Ja, eten met de handen! En lekker dat het vlees was, echt goed gemarineerd, zo heb ik het nog niet eerder van de braai geproefd hier in Afrika, heerlijk! Dan werd de drank bij een winkeltje verderop gekocht, six-packs grote bierflessen, prima. En hoe verder het vlees opging hoe meer onze collega’s erop stonden dat we mee de wijk in moesten om hun ‘huizen’ te laten zien. En dat was dan ook wel het moment dat je met je neus op de feiten wordt gedrukt, zo klein. In een flits zag ik mijn studentenkamer van 22m2 voor me.. wij mogen helemaal niet klagen.
En als je dan naar de mensen kijkt, en je ziet hoe happy en trots ze zijn met wat ze hebben, hoe gastvrij ze zijn en hoe oprecht geïnteresseerd; dat creëert een memory.
Alsof we nog niet genoeg gegeten hadden, wilden ze ons nog laten zien + proeven hoe ze, letterlijk, een pootje van een kip opaten; waarbij eerst de nagels er vanaf gebeten en uitgespuugd werden om vervolgens heel de poot in één keer in je mond te doen en weg te kauwen. (dat ging me één stap te ver, krijg er nog bijna braak neigingen van als ik het voor me zie, getverderrie)
Aan het eind van de avond heeft iemand ons nog nét niet thuis afgezet, maar is wel behoorlijk wat kilometer omgereden om ons de juiste weg te wijzen en zeker te weten dat we vanaf dat punt de weg wisten. Ook kregen we nog drie verschillende telefoontjes of we wel écht veilig thuis waren.
Een échte Afrika ervaring, top!

Sinterklaas avond
Ook hier hebben we op 5 December Sinterklaas gevierd met een gezellige groep Nederlanders; iedereen een cadeautje van R50 en dobbelen maar. En wat blijft het een geweldig spel, hoe hebberig je ervan kunt worden, schandalig. Ik durf dan ook zonder schaamte te zeggen, dat ik waarschijnlijk het meest actieve persoon was tijdens het spel en heel graag alle leukste cadeautjes wilde hebben. En je raad het al, natuurlijk ging ik met het enige cadeau dat liever niemand wilde hebben naar huis. Nice.

Geen tekort aan aandacht
Een stelletje charmeurs kunnen het zijn, die Afrikanen. Zo hebben we Alain, ‘You’re so beautiful’ elke ochtend weer bij de ingang van Ratanga, mooi begin van de dag, ek kan nie kla nie. De dame van de beveiliging die me de bijnaam ‘the lady with the beautiful legs’ heeft gegeven en het aantal telefoontjes dat je krijgt als iemand eenmaal je nummer heeft kunnen bemachtigen. Sweet.

African timing
Als je kind bent met een Duitse moeder en een Afrikaanse vader en je hebt om 12uur afgesproken, hoe ben je er dan?
> PRECIES een half uur te laat!

En, as always, nog een aantal mooie details:

- n vriend weet wanneer om te bel, en wanneer om self daar te wees!
- Tafelberg en palmbomen, ik kan er niet aan wennen.
- De zomer is begonnen, de 35graden is bereikt; Ik ben al goed bruin aan het worden!
- Visum aanvragen: 2 uur wachten, waarbij je alles op een tergend langzaam ritme ziet gebeuren; dit kan zoveel sneller! Frustrating.
- Op de tribune zitten achter het goal en de schatting maken dat een voetbal goal 5m is!
(It wasn’t me)
- Een blanke man op crocks die aan de weg aan het bedelen is om zijn accommodatie te kunnen betalen – daar word ik nu kwaad van!
- ‘Thingie’
Mijn nieuwe stopwoordje wat ik zo vaak gebruik als ik ergens niet op kom!
- I’ve been there, done that:
* Wedstrijd Ajax CT in het Green Point Stadium
* Robben Island
Hier had ik meer van verwacht, het is zo verschrikkelijk wat daar allemaal gebeurd is, maar ze proberen alles continu op een positieve manier te brengen. Wat goed bedoeld is, maar wat voor je gevoel niet klopt.
* The old biscuit Mill – local marktje op zondag, waar ze alles qua vers eten, van pannenkoeken tot zelfgemaakt chocolade ijs hebben + allerlei verschillende kraampjes.

Aaaaah ,haleedoedeledokie, as. woensdag komt mijn moeder al aan in Kaapstad!!
Ben dan ook al de nachtjes aan het aftellen en ik word elke dag met een nog iets grotere glimlach wakker, heb er zin in!! Dit wordt ook echt mijn vakantie, lekker de Garden Route rijden, leuke dingen ondernemen, alles hier laten zien; HEB ER ZIN IN!!

En daarbij is het natuurlijk ook al bijna kerst, moet zeggen dat het totaal niet tot me doordringt; de combinatie kerst én 30 graden, it just don’t match! Ben benieuwd of het nog gaat komen.
Wil hierbij wel alvast iedereen een héle fijne kerst wensen, geniet ervan! Ik hoop voor jullie dat het een mooie, witte kerst wordt om het echte kerst gevoel te krijgen;)!

Liefs, dikke kus uit Kaapstad!